Toegegeven, de ergste coronagolf lijkt voorbij. Maar voor je het weet, zitten we er weer middenin. Zelf ben ik 16 weken zwanger en ik zie alweer allerlei horrorscenario’s voor me. Of zijn dat de hormonen?
Champagne poppen
Ik heb eerder een artikel geschreven over het slopende IVF/ICSI traject voor ons om zwanger te raken. Nou, de vlag mag uit. De (alcoholvrije) champagne mag open. Ik ben zwanger van ons tweede kindje. 16 weken momenteel. Mei dit jaar deden we een rondje Duitsland naar onze fertiliteitskliniek en haalden we onze bevroren embryo’s op. Het blijft een bizar en verbazingwekkend proces. Drie jaar ingevroren in de vriezer, ontdooid en dan gewoon weer door met delen. Ik zal jullie verder de technische details besparen, maar het blijft een wonder. En ja hoor, twee weken later had ik een positieve test in handen.
Elk nadeel heeft zijn voordeel
Eigenlijk was ik zo bezig met het hele traject om zwanger te raken, dat pas met die positieve zwangerschapstest de schok kwam. Is dit nou het moment om nog een kind op de wereld te zetten? En nog meer: hoe gaat dat zijn, word ik ziek, mag mijn partner er straks bij zijn? Genoeg vragen en tranen. Zoals ik eerder al zei, dat zijn de hormonen. Uit mijn omgeving had ik namelijk gezien bij andere zwangere vriendinnen hoe dat was gegaan tijdens de echte lockdown in maart, april en mei. Is je partner verkouden? Dan mag hij niet bij de bevalling zijn. Toegegeven, wat doen ze meer dan je hand vasthouden en kopjes thee halen? Maar goed, het is toch gezellig als ze er zijn. Heb je zelf klachten? Hop, bevallen en erna zonder baby twee weken in quarantaine. Kan je wel even lekker bijslapen. Ook absoluut geen kraamvisite in die periode. Dit klinkt mij echt als muziek in de oren. Wat een verschrikking vond ik dat met ons eerste kind. Familie die maar blijft plakken. “Ja we eten ook nog even mee, is dat goed?” Vrienden die binnen komen vallen terwijl je net met je borst eruit hangt voor een voeding. Nee, lijkt mij heerlijk rustig. Kom allemaal maar voor dat raam staan, leg je cadeau voor de deur neer en tot ziens. Raamvisite in plaats van kraamvisite. Moeten we er voor altijd inhouden wat mij betreft.
Gezond verstand
De zaken zijn nu wel weer versoepeld. Mijn man mocht ook gewoon weer mee naar de echo’s. Eind januari ben ik uitgerekend en ik ben heel benieuwd hoe de zaken er dan voor staan. Het aantal besmettingen loopt weer enigszins op. Hoe blijf je dan nu toch voorzichtig als je in een risicogroep zit? Met een zoontje van vier is het lastig thuisblijven, helemaal tijdens een snikhete zomervakantie. Ik was 100 keer per dag mijn handen, gebruik na elk bezoek buiten de deur meteen handalcohol, op drukke plekken draag ik een mondkapje en ja, dat is het dan wel. En je gezonde verstand gebruiken. Ook een breed begrip. Wat ik heel gezond vind, vindt een ander duidelijk helemaal niet gezond. Of verstandig. Dus dat blijft altijd lastig.
Hoe het zich verder ook ontwikkelt, die kleine meid van ons gaat er komen. Dus we kunnen niks meer dan rustig afwachten, de juiste voorzorgsmaatregelen nemen en genieten van dit wonder. Trouwens, beschuit met muisjes kan je ook prima eten met een mondkapje toch?
Recente reacties